Zes vragen aan Job van Velsen en Yvette Vervoort, over ‘de school als droomplek’.

Stelt u zich eens voor... Een mooie plek waar alle kinderen van nul tot en met twaalf jaar welkom zijn, van de vroege ochtend tot aan het avondeten. Zij spelen, sporten, hangen, gamen en chillen daar, vlak in de buurt. En ja, ze krijgen daar ook onderwijs. Het is er veilig en ze voelenzich welkom, thuis. Met vertrouwde volwassenen, ook als hun ouders aan het werk zijn.

Zo begint het boek “Een KINDcentrum. Waarom zou u dat willen & hoe kunt u dat realiseren”. 

1. Wie of wat heeft je geïnspireerd om dit boek te schrijven?

Job: Het plezier en de talenten, geweldige mogelijkheden, onbevangenheid, creativiteit, de power van kinderen inspireert me, in combinatie met wat ik tot nu toe ervaren heb in mijn werk en leven.. Mijn ervaringen op Brede School Het Meesterwerk in Almere, en vervolgens al die aansprekende brede school en IKC voorbeelden in het hele land laten zien hoe leuk leren kan zijn, wat je kan bereiken met samenwerking en een uitdagend aanbod.

Yvette: Ik zie vaak dat er enthousiast begonnen wordt met de ontwikkeling van een kindcentrum met heel weinig kennis en ervaring van het proces. Meteen invullen van het WAT. Met dit boekje wil ik mensen overhalen te beginnen om met elkaar eerst en vooral goed vast te stellen WAAROM er een kindcentrum moet komen. Daar heb je voor altijd wat aan.

Job: Ik wil het woord school terugbrengen naar de Latijnse betekenis van het woord (scola, red.): “liefhebberij, studie en vrije tijdsbesteding”. Samen met onze (toekomstige) opdrachtgevers, kinderen, ouders, professionals, andere betrokkenen. Een kindcentrum is daar, dat heeft zich al bewezen, een geweldig middel voor. Ondertussen zie ik ook de worsteling in de praktijk om zo’n kindcentrum vorm, en vooral inhoud te geven. Dat wekt de leerkracht in mij, ik wil helpen en inspireren en mensen verder brengen.

2. Zou je eigen leven er anders uit hebben gezien als je zelf in een IKC zou zijn opgegroeid? 

Yvette: Van de lagere school herinner je je nooit zo veel hè ... maar in klas 6 had ik een meester die klarinet speelde en gedifferentieerd les gaf, dát herinner ik me. Mijn moeder was bijna altijd thuis en ik had vriendinnen in de (kleine en veilige) straat en in de buurt en een veldje aan de overkant van de straat met ‘bosjes’ en gedoe. Wij speelden heel veel buiten en ontdekten van alles en nog wat. Eigenlijkhad ik stiekem mijn eigen kleine IKC-tje. Prachtig.

Job: Ik heb geweldige herinneringen uit het warme nest waarin ik ben groot geworden, een gezin met acht kinderen waar mijn moeder altijd thuis was, een (speel- en leer-) omgeving met heel veel ruimte, veiligheid, uitdaging. 

Aan school heb ik niet zulke goede herinneringen, star, streng en saai, behalve als ik eens een (jonge) meester of juf had die projectmatig werkte, of ons mee naar buiten nam. 

Dus eigenlijk is mijn antwoord op jouw vraag: als ik zelfin een IKC was opgegroeid had ik misschien nooit de ambitie ontwikkeld om te laten zien dat het anders kan... en was ik nu misschien wel fotograaf geweest, of schilder. 

3. Als je de lezer één opdracht mee mag geven na het lezen van dit boek, wat zou dat zijn?

Job: Ik zou willen zeggen, wat je ook doet, aan verandering, ontwerpen van een kindcentrum, integrale samenwerking, whatever: bedenk en meet wat de resultaten voor de kinderen zijn. Wat worden zij er, samen met ouders, beter van.

Yvette: Het ontwikkelen van een kindcentrum is echt een grote klus. Vraag je met elkaar af: wat levert het op? Wie wordt er beter van? En beslis dan met elkaar of dat de inspanning waard is.

4. Noem één pagina die iedereen in elk geval zou moeten lezen. 

Job en Yvette, in koor: Het boekje is zo luchtig geschreven dat je er zo doorheen vliegt! 

4b: Sorry als ik brutaal ben, maar je moet toch echt één pagina noemen!
Job: Pff .... dan kies ik de pagina met de do’s and don'ts. Een heel belangrijk sluitstuk van ons boek.

Yvette: Ja, ik ook!

5. Wat zou het mooiste compliment zijn dat iemand je kan geven na het lezen van je boek? 
Yvette: Dat ze er echt iets aan hebben gehad. Dat zou nou echt mijn ultieme compliment zijn.

Job: Dat door het lezen van dit boekje mensen zin gekregen hebben om vooral aan de inhoud van leren en ontwikkelen te gaan sleutelen of werken. Mooi!! Dat ze daarbij letterlijk en figuurlijk de wereld binnen halen en tegemoet treden. Meer plezier, creativiteit, uitdaging en mogelijkheden op de werkvloer, dusook bij al die kinderen.

6. Wat zijn je eigen doelen op dit vlak voor de komende tijd?

Job: Komende tijd, achterliggende tijd, geen verschil te zien. Ik wil gewoon altijd erg graag bijdragen aan solide samenwerkingsvormen en invulling geven aan kindcentra en vernieuwende onderwijsconcepten bij onze opdrachtgevers in de context van IKC! Bijdragen aan de verspreiding van laagdrempelige kennisverspreiding, het inspireren, bijvoorbeeld door publicaties van aansprekende voorbeelden, en mensen stimuleren kennis en ervaringen te delen.

Yvette: Mijn ervaring en kennis delen met professionals en ouders die daar belangstelling voor hebben. Mijn specialiteit? Hen daarbij enthousiasmeren te doen wat bijdraagt aan de brede ontwikkeling van kinderen.

Job: Kijk eens op {Breed} onze prachtige nieuwe site. Of de Landelijke IKC-dag, die we ook dit jaar weer gaan organiseren met de PO-Raad, Brancheorganisatie Kinderopvang, Branchevereniging Maatschappelijke Kinderopvang, Sociaal Werk Nederland en de VNG. Mooi, toch? Het is vooral een praktisch boekje, over werken aan en in een kindcentrum. Juist voor hen die dagelijks werken voor kinderen, met de verwachting dat het helpt en inspireert. 21 maart 2017