Wat doet dat beeld daar, zo in het hart van dit gebouw? Themaweek sprookjes, een kunstproject?

Het bleek een erfstuk met bijzonder culturele waarde, al decennialang immers het pronkstuk van het dorp waar dit kindcentrum staat. Een laatste rustplaats voor deze twee beroemde sprookjesfiguren. 

Natuurlijk, ik kom ze, waarschijnlijk net als u, meer tegen, beelden op school.  Van de Heilige Antonius, Maria, Paulus of Franciscus. Vintage beelden, zou je ze kunnen noemen die, zo lijkt het, meeverhuizen naar een nieuw schoolgebouw. Bijvoorbeeld vanwege de cultuurhistorische waarde. Zelf heb ik een keer een levensgrote plastic koe op een groene kunststof ondergrond, gelijk een werk van Jeff Koons, opgesteld op een patio van mijn eigen kindcentrum.

Ook hebben we een keer een compleet wandmozaïek, loodzwaar en met immense afmetingen, uit de muur moeten hakken om mee te kunnen nemen uit het oude gebouw. Er moesten speciale en dure constructies bedacht worden om dat gevaarte een veilige plek in het nieuwe gebouw terug te geven. 

Nog een leuke herinnering: een oude school werd gesloopt, we gaven een stuk puin aan een leerling tot het nieuwe gebouw klaar was. Bij de opening werd die steen als een relikwie als eerste het nieuwe gebouw ingedragen. Tot op de dag van vandaag ligt dat stuk ‘puin’ op een centrale plek in de hal. Als je niet beter weet, denk je, huh, wat een lelijk stuk steen. Maar als je beseft hoeveel generaties kinderen dat stukje steen moeten hebben gezien, wat een geschiedenis zo’n steen heeft meegemaakt, ga je daar toch anders tegenaan kijken. En zeg nou eerlijk, het heeft ook wel een mooie symboliek, iets uit het verleden dat een nieuwe plek krijgt in het heden!

Cultuurhistorische waarde kan ook doorslaan. Zo werk ik nu aan een kindcentrum waar een clubje van oude wijzen - de 'historische kring' - heeft ontdekt dat het oude schoolgebouw architectonisch uniek is en grote cultuurhistorische en rijke architectonische geschiedenis meedraagt. Dan gaan alle seinen op rood kan ik je uit ervaring vertellen. Het lijkt erop dat het volledige gebouw opgenomen moet worden in de architectuur van het nieuwe om zo het authentieke dorpse karakter te behouden. Ach.. ook wel weer bijzonder dat dat allemaal kan in ons landje. Ik kan me er vrolijk over verbazen.

De moraal van het verhaal?

Koester het mooie. Bijvoorbeeld dat van 2017 en neem het mee naar 2018.

We wensen jullie namens {Breed} gezellige feestdagen en een nu al historisch en onvergetelijk 2018 toe.

Job