Om de visie van al die kindcentra van het hoofd naar de handen te brengen, zoals een broertje van mij mijn werk ooit typeerde, is ook echt fantastisch om te doen en altijd weer anders.

Zo had ik de afgelopen weken nogal wat avonden waarop ik met gezamenlijke teams van pedagogisch medewerkers, leerkrachten en leidinggevenden aan de slag ging om met elkaar de gezamenlijke IKC visie verder vorm te geven. “In te kleuren” noem ik dat ook wel. Liefst een beetje buiten de lijntjes, want tijdens zulke bijeenkomsten werk je met elkaar wel voor toekomstige generaties, dus dat is serious business. 

Eervol om aan bij te mogen dragen, en eerlijk gezegd ook altijd weer leuk. 

Dergelijke bijeenkomsten organiseren we aan het begin van de avond, omdat dan ook de pedagogisch medewerkers klaar met hun werk zijn. Lijkt voor de hand liggend, maar soms zijn leerkrachten niet gewend om wat flexibeler met werk- en vergadertijden om te gaan, dus voor sommigen is dat even wennen. 

Maar zodra het dan over het gezamenlijk werk voor de kinderen gaat, slaan de vonken van inspiratie in het rond en leidt een dergelijke avond tot een plan van aanpak waar je drie jaar mee kunt vullen, bij wijze van spreken.

Steevast begint de avond met een maaltijd. Zo heb ik afgelopen werkavonden kunnen genieten van broodjes, van Chinees, van een fantastisch Marokkaans buffet, door ouders voor alle medewerkers verzorgd. En van soep. Erwtensoep.

Dat het regelen van zo’n maaltijd óók een leerzaam proces kan zijn, bleek vorige week, ergens op een IKC waar een medewerkersbijeenkomst georganiseerd was.  Heb je wel eens 10 bakken stijfbevroren erwtensoep -(Oeps! vergeten vooraf te ontdooien!) op 2 simpele, verroeste elektrische kookplaatjes verwarmd..? Hakkend en roerend in twee gammele pannetjes, om zo het verhittingsproces te versnellen. Ik wel, samen met het voltallig managementteam. Ondertussen zat de hongerige IKC meute, wachtende teamleden, in de middenruimte van de school, met rammelende magen, te wachten op een warm soepje.  Dat had dus wel even tijd nodig. Gelukkig was de buurtsuper nog open voor de soepkommen, want iemand was die vergeten mee te nemen. Hilarisch, maar ook zo leuk, want vervolgens is er een enorme saamhorigheid en is de helft van de doelstelling van zo’n bijeenkomst, verbinding, al weer bereikt. En konden we lekker opgewarmd aan de slag! En kon ik een weer een grappige pagina aan mijn jongensboek toevoegen.

Ik denk overigens dat er de komende  werkavonden op dat IKC ook weer soep gegeten wordt, want toen we klaar waren met eten en gingen opruimen, bleken er nog 6 bakken ingevroren Chinese Tomatensoep in een plastic tasje te staan…..

Job