Om me heen merk ik dat iedereen met mij in no time de ontspanning van de vakantie achter zich heeft gelaten en weer volledig opgeslokt wordt door de drukte. De waan van alle dag. Bij de één staat een opening van een nieuw gebouw voor de deur, de ander is nog met zweet op de rug op zoek naar een nieuwe collega terwijl op een ander IKC juist zes nieuwe collega’s bezig waren hun weg bij hun nieuwe werkgever te zoeken. Peuterspeelzalen en kinderopvang bereiden zich voor op veranderende wet en regelgeving en elders in de sector wordt, zo merkte ik ook, met spanning gewacht op wat de formatie zal brengen op het gebied van basisvoorziening, peuterbeleid en IKC vorming.
En ik?
Ik koester de herinneringen aan een fantastisch mooie rondreis die ik heb gemaakt door Madagaskar. Een prachtig maar wel bijzonder arm Afrikaans land dat afgelopen week in het nieuws kwam door de hoge prijs van vanille, één van de belangrijkste exportproducten.
Wat mij vooral zal bijblijven van die reis zijn de kinderen van Madagaskar.
Kinderen in de rivier waarin de was gedaan wordt, waar je je tanden poetst en waar je je behoefte doet. En waarin je lekker speelt. Of saffieren zoekt. Stenen bakkende kinderen; overal door het land worden van klei stenen gebakken en verkocht, vaak door kinderen. Kinderen met een hoepel, of een autootje van blik. Of voetballende kinderen met een stoffen, zelfgemaakte voetbal. Bedelende kinderen. Kinderen die een houten handkar voorttrekken over de weg, onder het stof van de rode aarde. Maar vooral, ongeacht de (vaak erbarmelijke) omstandigheden… overal láchende, enthousiaste kinderen. Open, nieuwsgierig, contact zoekend.
Ik ben nog steeds geraakt door hun enthousiasme en positivisme. En wat een kracht hen dat geeft. Ergens trof ik op een strand een groepje kinderen aan die de pannen aan het schoonschuren waren. Met mijn Iphone heb ik, in de selfiestand, <link https: www.youtube.com external-link-new-window external link in new>een filmpje gemaakt. Het geeft iets van die vrolijkheid weer van wat ik hierboven schrijf.
Kinderen, hier in Nederland, daar in Madagaskar. Wereldkinderen zijn het, al die kids, die de toekomst zijn en zullen maken. Goed om dat steeds weer te beseffen. Dat wil ik allemaal wél vasthouden, helemaal in de aanloop naar de komende <link http: www.bredeschool.nl external-link-new-window external link in new>landelijke IKC dag. Want daar zijn wij deze maand met alle partners hartstikke druk mee.
Ik hoop u natuurlijk te ontmoeten tijdens de Landelijke IKC dag in Apeldoorn! En wens ieder in zijn werk ook dit jaar weer inspiratie, energie en enthousiasme bij dat belangrijke werk met kinderen. Ze zijn het zo ontzettend waard!
Job