Onder meer door zijn bijdragen aan de Raad voor Maatschappelijke ontwikkeling. Ik kan je hun publicaties nog steeds van harte aanbevelen.
Ik werkte in die tijd aan een vernieuwend concept, <link https: itunes.apple.com us book etutorium external-link-new-window external link in new>Etutorium, en wilde daarover van gedachte wisselen met allerlei mensen die in mijn ogen op het gebied van jeugd, onderwijs, leren, ontwikkelen inspirerend en relevant waren, hun sporen hadden verdiend of die op dit thema gewoonweg boeiend publiceerden.
Ik kon dus gewoon een persoonlijke afspraak maken en mijn eerste kennismaking met Micha was er één die nog vers op mijn netvlies staat. Zo’n wijsheid, zo’n kennis, zo toegankelijk ook, betrokken en bevlogen. Ik heb veel aan die ontmoeting te danken gehad. De jaren erna zijn we elkaar regelmatig tegengekomen op congressen en conferenties. Soms stonden we zelfs beiden als keynotespeaker geprogrammeerd, dat vervulde me dan oprecht met heel veel trots.
Zijn afscheidsrede.. daar zat ik dan, in een decorum waar je al kippevel van krijgt, en werd aangenaam getroffen door de titel van de rede, “Pedagogiek over hoop. Het onmiskenbare belang van optimisme in opvoeding en onderwijs.”
In de media is volop aandacht geschonken aan deze rede, ik pik er slechts een fragmentje uit; “Pedagogiek moet gaan over perspectief, over groei, en over het handelen van volwassenen om die groei te stimuleren. Maar zoals gezegd hebben we ons wel heel erg geconcentreerd op al datgene wat niet goed gaat.“En vervolgens schetst hij een viertal praktische contouren van hoopgevende sociale pedagogiek, maw, hoe zou je dat kunnen vormgeven.
Dat is de kracht van Micha, daar werd naderhand ook door sprekers aan gerefereerd. Het zijn niet alleen woorden, maar ook daden. Nou ja, ik kan je alleen maar adviseren, ga dat lezen en laat je inspireren. Uiteraard hebben we deze rede opgenomen in de nieuwsbrief. Ik heb lang nagedacht over een kadootje dat achteraf treffend bij het thema van de middag past. Een notitieboekje met op de voorkant de tekst De Wereld van de Toekomst is wat kinderen ervan maken. Micha beseft dat als geen ander, en dan herinner ik me zijn advies weer uit dat allereerste gesprek, toen in 2003. "We hebben een eervolle taak als professionals kinderen toe te rusten om de toekomst vorm te geven".
Zo is het maar net, laten we die kans met beide handen, en ook vanuit trots, aangrijpen! Dank je wel Micha!